sebeb-i hüzün
geceler erken iniyordu
dolayısıyla,
ben daha çok hüzünleniyordum.

yıldızlar çok parlaktı,
ellerimi acıtırlardı.
geceler erken iniyordu,
ben hüzünleniyordum daha çok,
gölgemden bile çekiniyordum,
soğuk havalar,
iliklerimi donduruyordu.
ellerimle günleri çiziyordum,
saatlerce fal açıyordum,
sayıyordum,sayıyordum,
iyice kabarıyordu aşkın çeteresi.

geceler erken iniyordu,
bedenimi tanımıyordum,
geceler erken iniyordu,
hüzünleniyordum.
istanbul sıkıyordu boğazımı,
nefesimi köprüden atıyordum,
hüzünleniyordum.
orospular,şairler,balıkçılar,
hepsine çok gülüyordum.
hoyratça caddeleri adımlıyordum.
geceler erken iniyordu,
hüzünleniyordum.
ufuk aymaz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com