istanbul,yağmur,akşam
istanbul´a yağmur yağdığı akşamlar,
duvarımdaki çerçeveler düşerdi,
buhar olurdu bazen sokağımda,
sesini duyamazdım kapı zilinin,
belkide-kim o? demeye
cesaretim yoktu!

istanbul´a akşamları
yağmur yağdığında,
kahveler hep tıka basa olurdu.
sokaklarda az önce insanlar vardı,
kimbilir hepsi nereye kayboldu?

akşamları yağmur
istanbul´a yağdığında,
tüm şehirler onu kıskanırdı.
ışıkları yıldızlar gibi yanardı,
çocuklar yalnızlıktan kaçardı,
ağaçları rüzgarlar sarardı,
artık istanbul o eski
istanbul olmaktan korkardı.

istanbul´a yağmur yağdığı akşamlar,
akşamları yağmur istanbul´a yağdığında,
istanbul´a akşamları yağmur yağdığında...

ufuk aymaz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com