bir garip zaman
günler geçerken,
ben yerimde saymayı öğreniyordum.
kimse tanımazdı o zamanlar beni,
kan olurdu sokaklar,
sessizce düşerdi akşamlar,
kimse tanımazdı beni,
uykudan uyanırdı şehir,
kapılar açılırdı güneşe,
çığlıklar yükselirdi mapushanelerden,
medet umulmazdı kelimelerden.

kimse tanımazdı o zamanlar beni...
ufuk aymaz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com