IRAK
Bir çocuk ağlıyor Irak ta,
Ve daha,haksızlık,zalimlik süren
Her bir toprakta.
Gözleri kocaman oluyor,korkudan ama,
Acıyla..
Güvenecek,sığınacak bir yer,
Neresi acaba?
O yer var mı,kaldı mı etrafta?
O an,içinden taşan tüm korkular,tüm ahlar
Göğe çıkıyor,hiç engelsiz,perdesiz.
Ve saklı tutuluyor hakkının alınacağı,
Adaletin gerçekleşeceği güne dair.
Bir anne mutlaka,içi yanan
Acıyı en şiddetli tadan
Kendinden geçmiş,evladına yanan
Bir başka ananın doğurduğu,
Bir insan mı bunu yapan?
Bir adam,bir erkek
Omzuna yüklendiği,
En bilinçli yüklendiği sorumlulukla
Zulme,haksızlığa,esarete karşı koyan
Karşı koymaya çalışan..
Hain silahlar haksızca güçlü olan.
Hayır,onlar değil,
Onların tetiğine basan o,zalim insan
O insan kılığında ki canavar.
Unuttuğunuz bir gerçek var
Zulmü vareden,ve yaşatan.
Gün olur devran döner,
Ve mutlaka hasat gelir,
O,ekilenler,biçilir..



ebru karasu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com