NERDESİN...
Baş ağrısıyla yola çıkmış bir otobüsün

En arka koltuğunun yalnızlığıyla

Koşarken kentine doğru?

Bilsen ne duraklar gömdüm geceye

Her birinde senin beni beklediğin hayaliyle

Utangaç gülücüklerle süsledim yüzümü

Yolun sonunda sen vardın ya hani

Gülümsüyordum otobüsün camlarından akan

Mavi yüzüne ?İnadına..

Bazen dalıyordum

Yol boyunca çoğalan ağaçların gölgelerine

Ne kadarda benziyorlardı

Saçlarının zindan uçurumlarına?

Bir ara Küba kızılı bir yol üstü molasında

Çayımın sigarayla geçişimini düşünüyordum

Ne kadarda benziyorlardı bize

Ben hep yanıyordum

Sense kaçak bir çay tadında

Ansızın giriyordun hayalime

Ah! Gözlerin?

Felluce katliamları sol yanımda

Ellerin Ache?li bir çocuğun

Gözyaşlarını avuçluyor şimdi

Otobüs her fren sıktığında

Uykusuzluğumun arasında

Ara sıra otobüsün yaralı bir kaplumbağa

Düşünmüyor değildim hani

Sana kilitlenmiş olması gerekirdi

Ve soluk almadan

Sesinin boşluğunda yankılanmalıydı..

Şehrine doğru!...

Kaybolmuş bir durakta seni solumak

Ne kadarda boğar yalnızlığı kim bilir

Yol bitse belki yaşarım

Belki yanarım yine ama

Ne yollar bitiyor

Ne de duraklarda sen beliriyorsun?

Ben yollarda?

Sen kim bilir hangi cellat kollardasın?

Ne kadarda haklısındır kim bilir

Ne kadarda güçsüzüm

Ölüyüm?

Duraklar komşu mezarlar

Ağaçlar kefenleriyle dans eden yoldaşlar

Otobüs Sırat,

Ahirette seni arıyorum

Nerdesin ey sesine susadığım!

Bulamıyorum!!!
kızıl_mavi

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com