TANIMADINIZ BENİ
Yalanlarla çözmeye çalıştınız
Bu kördüğüm bedeni,
Çok uğraştınızda kandıramadınız
Şu bomboş zavallı kalbimi,
Kimi maddiyat kimi şahsi menfaat istedi,
Gerçek sevgiyi verdim de,
Tnaımadınız beni.

Hep harbi oldum mert oldum
Gerçeklerden uzak yaşayamadım,
Aldatmaya yalan söylemeye
Hala alışamadım...
Tüm sevdiklerim yalanlarla,
Kurulu bir düzen istedi,
Doğruların söyledim de,
Tanımadınız beni.

Kaybede kaybede
Kaybedecek birşeyim kalmadı,
Hüznü unutmak istedim,
Mutluluğum hiç olmadı.
Kalibimi bir gün bile
Güler yüzlü hiç kimse çalmadı.
Onca kapı aşındırdım da,
Tanımadınız beni.

Uzaktan bakıp imrenenler
Yadırgayanlar da oldu,
Bu ızdırap çehreli yüzünden
Sizi seven kalbim yoruldu,
Bir gülü sevdim...
Ellerimle saramadan soldu,
İsyan ettim kaderime,
Tanımadınız beni.

Dost görünen aynalarla
Yüzleşmeye başladım yüzyüze,
Onlar da nankör çıktı.
Saçlarımı beyaz gösterdiler gözüme,
Kahrederek hayata
İsyan ettim de hergün kendime,
Ayakta duramayıp yıkıldığımda
Tutmadınız tutmadınız beni...!
Hasan DOĞRUSOY
HASAN DOĞRUSOY

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com