Gönülyaşı


Doğduğu yaşta insan,
Ölürkende?
Demekkki,
Anamda yaşlanmadı babamda,,
Biz aldandık..
Meğer sabitmiş gönülyaşı?
Saçlarım dökülmüş,
Göz halkalarım kırışık ?
Yaş geçmiş baş aynı baş
Ama saçsız?.
Safca belki ama ,kendimle barışık?
Yaşımı sorma bana,
Yakışır mı der şaşarsın..
Bendeki halleri..
Yıllar geçse ne yazar,
Acıları neşeleri,
süzmüşler azar azar?
Yine, 14 ndeyim ömrün?
Vurulumasına ramak yaşıyor hayat
O gerçek mührün?
İnsan olmak unutmakmış, en acı hançer yarasını?
Belki? zaman
Boyuyor beyazın karasını?
Bilse taşır mı beden,
yüklendiklerini?
Ne acımasız, kırar döker
Kerpeten gibi bazen, hoyratca söker,
Koparır alır dünya ,
verdiklerini?
Evladım diyerek,
Buram buram sıcakta nasırlı ellerinin
Toprağa sarılışı vardı ki bir,
Çıkım başında bir nefes gölgede.
Kucağında sarılışı özledim ..
Babama,.
Dolana dolana?
Buğday tarlasında ,
Terli, ıpıslak?..buğday kılıçığı yapmış,
En helalinden memelerden, şapur supur?
Doymayı özledim?.
Yaz yağmurunun parfüm sürdüğü
Mis kokulu örtmeyi özledim?
Rüzgarda savuralan
Anamın boynuna?
Sarılıpta ağlamayı, hıçkıra hıçkıra

Kurtuluş son nefeste
Keşke?
Kimbilir..boncuk boncuk verirken canı?
Senide alacak?
Alan ananı ,babanı..
Özleyerek bitecek belki
Hayat ?.
Siren çalacak apansız?
Öyle bir yelki?
Hoyrat acımasız?

2003-aralık


Recep Karadereli

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com