Leyleğim bekle beni
Kış yine tıktı bizi kutu evlerimize..
Yünlüler sarmaladı ürperen bedenleri..
Hüzünle uğurladık terkedip gidenleri..
Güneş?e vedâ edip el salladık denize.

Hüzünle uğurladık terkedip gidenleri..
İçimizde boşluklar.. baş eğik.. boyun bükük..
Dudaklarda bir ıslık.. umarsız.. kırık dökük..
Yüreklerde sızlarken ayrılık nedenleri.

Dudaklarda bir ıslık.. umarsız.. kırık dökük..
Uzun, dalgın susmalar.. acıtan yalnızlıklar!
Yine yağmur, fırtına.. yine çamur.. yine kar!
Yine bahara kadar göz fersiz.. omuz çökük!

Yine yağmur, fırtına.. yine çamur.. yine kar!
Bitmez tükenmez akar.. soğuk, karanlık, tatsız!
Gök gri deniz kara! Ağaç kuru.. yapraksız!
Kış işte böyle renksiz.. al, yeşil izne çıkar!

Gök gri deniz kara! Ağaç kuru.. yapraksız!
Ilık kanatlarına kuruluverip hazla!
Takılıp leyleklere, gitseydik keşke yazla!
Kışa üç ay bile çok, dokuz ay sa insafsız!

Takılıp leyleklere, gitseydik keşke yazla!
Bir çocuk rüyası mı? Ah ne derseniz deyin!
Siz yakın sobaları.. Yün paltoları giyin!
Ben rüyâma dalayım.. gerçek, kalsın ayazla!.



Fuat Eriçok

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com