AĞLIYOR
Bülbüller sustu, bağban yasta, hicran ağlıyor
Hazan vurdu da, bostan yasta, hicran yasta

Ne gül kaldı, ne gonca, hüzün çöktü gülşene
Gönül âh ile nâlân, yasta hicran ağlıyor

Tuzağa düşmüş bülbül, habersiz düştüğünden
Âzât için durmadan yasta hicran ağlıyor

Bekleyen akıbetten kurtuluş mümkün değil
Eleme düştü de can, yasta hicran ağlıyor

Dert istilâ eyledi, şifa uman kalplerin
Figanı cılız, yavan yasta hicran ağlıyor

Yalvarıyor ümitle, harcayarak gücünü
Duymuyor diye cânan, yasta hicran ağlıyor

Ömrünü israf etmiş, bakıyor da geriye
Nedametle perişan yasta hicran ağlıyor

Hep vefakâr olmayı düşünmüş olamamış
Yaptıklarına pişman, yasta hicran ağlıyor

Sarılmış çâre diye ağyarın mihnetine
Yaralanmış ruhundan, yasta hicran ağlıyor

Ne derdi varsa garip dalmış hüzün seline
Şu umutsuz umutlan yasta hicran ağlıyor

1996
Kadir Karaman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com