Kangren aşka mektup
Asude bakışların düştü gönlüme

Gecenin bir vakti

Döküldü bedenimin neşe yaprakları

Ağlamak istedim sabahlara kadar

Özgürce ağlamak

Gözlerimden kan boşandı bir an

Seher rüzgarına verdim saçlarımı

Okşasın diye

Ağaçların şarkısında seni bulmak istedim

Damar damar yarılmış toprak gibi

Su istedim bağrımdaki ateşe



Sadece

Toprak gibi bas bağrına beni demiştim

Ellerindeki kına gibi bas beni avuçlarına

İki damla yaş boşanırken şebnemlerden

Sen yoksun diye yakmak istedim bu şehri

Oysa

Akşehir gibi sarmanı istemiştim

Çocuk tadında sevda yaşarım diye



Gecenin ıslak bağrında puslandır ki gözlerini

Mayhoş huzurunu yüreğinde duyabilesin

Çocuk masumiyetinde bir gece yaşayabilesin

Ben de yaşanmamış çocukluğumu bulayım

Gözlerinde gecenin ve senin



Düşler ülkesinin gerisinde

Bir pınarın başında düşüp kalmışken

Sen yokluğunla damarlarımdasın

Kan gibi

Ekmek gibi su gibi aklımdasın

Kanayan yaramla güneşi kucakladım

Senin yerine

Çare değilmiş hançer intihara

Kulaklarımda şarkın ellerimde çiçekler

Hayallerle avunmaya gelmedim kapına biliyorsun



Güller seni beklerken soldu gözlerimde

Sevgi pınarım yaprak yaprak döküldü bileklerime

Pranga ayaklarımda

Mavisini kaybetmiş gökyüzü ayrılık rengine bürünmüş

Ayrılık rüzgarı sinelerde

Çatlatır hasretten toprağı damar damar

Gidişine hala alışamadım

Verdiğin songül elimde

Öyle kalakaldım



Asude bakışların düştü gönlüme

Gecenin bir vakti

Zamanın altın anahtarını da aldın gittin ya

Kurt yalnızlığı kaldı bana

Bahar adını çıkardım sen yoksun diye

Gözlerim karadı kaldı

Bana ağlamak düştü siyah güllere

Sen gelmeyeceksen ölüm gelir belki senin yerine

Bir kefenim olsaydı zoruma gitmezdi

Ama gidişinle götürdün benliğimi

Karaçalı gibi kaldım bozkırda yalnız kimsesiz



Şiir tadında yaşamak istedim seni

Hasret kılıcını vurdun beynime

Sanrılarıma sığmazsın sanmıştım

Yaktım bu şehri sen yoksun diye

Sınır koydum kalbime

Sevmek istedim şiir gibi



Silme gözlerimin yaşını

Bırak ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra

Git gideceksen ardına bile bakma

Son kurşunu sık öyle git

Sensiz neyleyim ben dünyayı

Ağlatma anlat öyle git

Militanlığıma aldandım da geldim sana

Serseri bakışların saplandı bir kere

Bu sevda yıkacak beni biliyorum

Ama

Yine de git sen

Ardına bile bakma...





Mayıs 2003

Zafer ÖPÖZ



zafer öpöz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com