adın nefret
Adın geçti bugün televizyonda,
Sen değildin tabi bahsedilen kişi..
Kim olursa olsun kızdım ona,
Ne hakkı vardı seni hatırlatmaya bana?

Şimdi dilimde düşüncelerimdesin yine,
Ama ben istemedim..
Ben nefreti de istememiştim,
´Sen´ diye kazınsın beynime !

Hatırlıyorum da ben seni sevmişim be !
Anlamıyorum ne hakkın vardı o başı bükmeye , o yüreği bölmeye..

Bugün keşke televizyonu açmasaydım ,
Adını anmayıp , nefretimi uyandırmasaydım..
Sanki senin için rahat mı orda , evinde ?
Dostlarınla mutlu musun , huzurlu musun boş yüreğinle ?
Benim ki de laf mı şimdi , Sen ; adı nefret ,
Sevgiye , aşka ne hacet...!
Marissa

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com