bir vardın,bir yok oldun
her gece karsıma cıkıyordun,düşlerimin karanlık sokaklarında
ve gözlerin,o deniz gözlerin gözlerime her çarptıgında
irkiliyordum...
kacamıyordum gözlerinden,
ve en sonunda uyanıyordum
,mutlak hakimi oldugun düşlerimden
bitap düşmüş ve sırılsıklam olmuş bir halde terden,
ve hala seni seviyordum bıraktıgın yerden....
"hayır"deyişin,"sevmiyorum"deyişin yankılanıyor kulaklarımda
akıyor gözyaslarım bardaktan bosanırcasına
baktıkca bulanık gecmişimin puslu aynasına
lanet ediyorum dogdugum güne ve yasadıgım hayata...
ama olsun diyorum bazen,
olsun en azından görebiliyorum seni,
bana bakmadıklarını bilsemde,görebiliyorum o deniz gözlerini
bana söylenmediklerini bilsemde,duyabiliyorum sözlerini,
ve artık topluyorum gönlümün her bir yana dagılmış közlerini...
karsılıksız bir aska kurban ettim gönlümü
toprak alsın benim de bu hazin öykümü,
ben senin için göze almışken ölümü,
çözemeden gidiyorum bu hayatın kördüğümünü...
azrail sadık kalmıştı randevusuna,
sen zaten öldün diye fısıldadı kulagıma,
sen zaten öldün,sana "hayır" dediği gün
karsılıksız bir ask ugruna paramparca olmuştu gönlüm... o an unutmaya karar verdim seni
silmeye calıştım gözlerimden deniz gözlerini,
artık istemiyordum düşlerimi süslemeni,
ve yavas yavas unutuyordum seni,
gecenin aydınlıga dönmesi gibi,yavas ama garantili...
artık aklımda ne ölüm kalmıştı,ne deniz gözler,hayatta daha cok karsımıza cıkacaktı,mavi gözlü devler,
azrail kulagıma fısıldamasaydı eger,
kabrimde yatıyor olacakmışım meger..
ANLADIM Kİ;
sen beynimin bana oynadıgı bir oyundun
seni gördüğümü sandım,oysa sen sadece bir seraptın,
yani,bir vardın,bir yok oldun...
ahmet utku uyan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com