bir garip zaman arşivi
dünyanın altıncı günündeydik,
tanrı bizi affetmek için
bahane arıyordu.
vişne ağaçları ise
masal canavarlarına yem olmuştu.

kaygısızlık özlemimiz artmıştı,
eskisi kadar sevmiyorduk kuşları,
duvarlar boyandığında ve yazları
kemikleşmiş vesikaları
balıkçılar denize atardı.

sesler,düşler,düşüşler
korkular vardı,
kutsalımız
neye uğradığını şaşırdı.
bütün gözler ateş kırmızısı,
bütün saklayışlar utançtı.

çocuklar susmaya başladı,
kelimeler ağırlaştı.
ve hiç bir sarışın
güneşten hoşlanmazdı.

aşkın reklamını yapıyorlar,
geçmişleri satılmış kadınlar.
çünki yeşil avcısı sokaklar,
bilinmiyen renklere boyanmışlar.

tek renk kaldı yeryüzünde,
ıslık çalmayı unuttu sarhoşlar.

kapıları çalıp kaçan
haylaz çocuklar kayboldular.

şimdi gözlerime mil çektiler,
bir tek bunu biliyor uykularım.

üç gün önce
bütün yapraklar mavi oldu.
ve nedense ben
tüm şiirlerimi yaktım.
ufuk aymaz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com