bahçivanın gülü
Bir fidanın dalında açmaya başlamıştı,
Küçük bir tomurçuktu,demeti cılızmı cılızdı.
Biraz güçsüz kalmış,sanki bana ihtiyacı vardı.
Böylesine güzel olana, vurulurmuydu bahçivan makası.
Artık her sabah,ilk ona uğrardım.
Hal hatır sorar,suyuna toprağına bakardım.
O bu bahçedeki en güzel çiçek olacaktı,anladım.
Üzerine daha çok titreyip ilgilendim.
Titizlikle,itinayla onu bu hale getirdim.
Sakınırdım,kendine gelmiş olsada ona baktım.
Çünkü o narindi,çünkü o nazlıydı çünkü o bu bahçenin en güzel çiçeği olmuştu.
Nazar değecek,hastalanacak,solacak diye ödüm kopardı.
Bahçe kapısından kim girse dikkati ona yoğunlaşırdı.
Ve korktuğum başıma geldi.......
Penceremden bahçeye bakıyordum,
Dalına konmuş bir bülbül gördüm.
Aklını çeliyordu aşk´a.
Nede olsa o gül´dü hakkı vardı sevdaya.
Müdahale edemedim,dişlerimi sıktım,dudaklarımı ısırdım,öyle uzaktan uzağa...
Kendime zaman zaman çok itiaf ettim ama.
Aşk´ımı itiraf edememiştim bir tek ona.
Uyarmak istedim cesaretim yoktu.
Bülbülün renginden,sesinden başka yalanı çoktu.
Bülbül öttükçe gülüm benden uzaklaşıyordu.
Öyle mutluyduki,aldatılmayı aklından geçirmiyordu,
Yalan bir sevda yoluna yelken açıyordu...........

RessamKAZIM ZEYBEK

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com