AYRILIK
Birgün gelirde, anlarsın neler yaptığımızı,
Duymak istediklerini duyamaz, görmek istediklerini göremezsin,
Bakarsın etrafına dalıp dalıp,
Oysa, anlamazsın, ne hata yaptığını

Konuşmaların artık önemsizdir, üç beş boş laf,
Amaç tatmin olmaktır, aslında kendini kandırarak,
Zaten " Böyle gelmiş, böyle gider" dersin hep,
Ama bilemezsin sende neler bıraktığını

İçtiğin sigara dumanı gibi sarar her yeri,
Kokusu üstüne siner, sen onu kullanmasanda,
Hiç sevmediğin bir olgudur, inanamazsın da zaten,
Ta ki, seni de kendi içine hapsettiğini farkettiğinde,

Kaçamak olmaya başlar her söz, her hareket,
Artık belli etmek istersin, onu sevmediğini,
Belli etmesende, anlamıştır o, kendince
Ayrılık vaktini bekler o da, sana hissettirmeden

Ta, en başından birbirinize verdiğiniz sözler akla gelir,
Bu, ayrıldıktan sonradır tabi
"Keşke", dersin "Böyle olmasaydı, tekrar birlikte olsaydık",
Ya da derdin; "Oh be!, ayrı olmak daha güzel."

Ama sende yaşadın bu duyguyu,
Katıldın ayrılanlar safhına, tabloya bir artı daha ekleyerek,
Yaşadığın herşey boşa gitti,
O çok sevdiğin insana "Ayrılalım" diyerek.

Mehmet KARAMAN
MEHMET KARAMAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com