KENDIME KUSTUM...!
Kimseye degil kuskunlugum,
sadece kendime.
Nasil sönebilir bir insanin yasama sevinci...?
Ve nasil kusebilir bir insan yasama...?
Her seyden evvel kendine...!
Kustum iste, sebepli yada sebepsiz.
Yada anlatilmayacak kadar cok sebepli.
Kimbilir...?
Hayati o denli seven ben ,gulmeyi ve gulumsemeyi,
Nasil olur da böyle bir insan?
Kendi ícine cekilir ve kuser kendine...!
Kustum yada kusturuldum,önemli olanda bu ya.
hayata kapandim,kendime kapandim
Insanlara, umuda, icimdeki bana ve icimdeki
insana,
Her seye her kese kapandim.
Her seyin bir sebebi vardir elbet,hic bir sey sebepsiz degildir.
"Riyakarlik,ihanet ve yalan"
Iste benim sebeplerim, iste beni bana ve guzel olan her seye kusturenler...!
Ama her seyimi geri istiyorum simdi
Sevinclerimi,umutlarimi.
Yani tukettigim ne varsa.
Belki ayni tatta olamayacak ama,
Olsun ben geri alayimda,varsin olmasinlar...!
Yeniden yasamak,yeniden gulmek
Ve hayati yeniden sevmek istiyorum...!
Kimseler alinmasin dedim ya
ben sadece
Kendime KUSTUM...!


Hurmet ARSLAN
STOCKHOLM
03-12-31

Hurmet Arslan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com