Hayat,Ölüm ve Sen...
Hayat sen kokar bazen
Öyle güzel,öyle hoş,öyle sakin
Beni benden alıp
Uzaklara,cennetin kıyısına götürür.
Hayat senin gibi seslenir bazen
Öyle kararlı,öyle dirençli,öyle azimli
Güçlenirim o an,
Zorluklar ardımda kalır,
Hedeflerim beni bekler.
Hayat senin gibi bakar bana bazen
Öyle mutlu,öyle yılmaz,öyle aydınlık
Elde olmayan bir gülümseme sarar yüzümü o an,
Güzelliklerin farkına varırım.
Hayat sen olur bazen
İçine alır,sarar beni,
Koklar,öper bazen
Bazen öyle bir dalgadır ki
Yerden yere savurur,
Gökyüzünden aşağı fırlatır adeta
Alışmakta güçlük çeksemde
Engel olamam zamanın getirdiklerine.
Hayat terkeder gider bazen
Senin gibi,aynı senin gibi
Afallarım önce
Sonra nerden geldiği bilinmez bir şaşkınlık sarar ürkek ruhumu,
Sonra güneşli günleri beklediğim gibi
Seni beklemeye başlarım bir köşede
Öyle sessiz,öyle usul usul
Güneş açtığı vakit sen gelirsin
Ve sevmiyorum deyişin
Ölüm olur bazen
Öyle soğuk,öyle acımasız,öyle ani
Nefesim daralır,ayaklarım kayar o an
Yokluğun bilinmez bir yola sürükler
Titrek ve dağılmaya hazır bedenimi.
Güneş açmayacağını belli eder,
Gözyaşları savrulan yağmurlara döner.
Ve öyle ani olur sonum
Sen bile farkına varamazsın...

22.05.2006


Özcem Üçer

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com