Kosovalı Çocuk
KOSOVALI ÇOCUK

Elleri ayakları çıplak?
Gözlerine hüzün doldurdunuz.
Başaramadınız kör etmeyi?
Donuk da olsa, güzel?
Nefreti, kini gösterdiniz,
Kötülük görmemiş gözlerine.
Hayallerinde kaldı çocuk bahçeleri.
Papatyalar, kelebekler, yemyeşil çimenler yok!
Kırmızı bisikleti de yok Kosovalı çocuğun.
Kan var, ateş var, yıkıntılar var!
Vahşetin yeniden yorumlandığı bir zamanda
Parçalanmış organlar sarmış dört bir yanını.
Özgürce koşup oynadığı cıvıl cıvıl sokakları
Yığınla cesedin ölüm sessizliği kaplamış.
Kuşlar çoktan göç etmiş gönlünden.
Güne ?merhaba? diyen cıvıltıları dumanlarda boğulmuş.
İnsan iniltileri, acı feryatlar duyuyor artık.
Rüyalarını da kirlettiniz
Kanlı ve iğrenç ellerinizle;
Ama ak yüzünü kirletemediniz.

Küçücük avuçlarında şeker yok;
Kuru ekmek, belki de hiçbir şey?
Renkli, mikili giyecekleri yok;
Küf kokan bir battaniye belki?
Oyuncak tabancası gerçek olmuş;
Şeytan bakışlı bir vampirin elinde,
Ona doğrultulmuş?
Futbol topu, havan topu olmuş;
Kısacık uykusunda başına yağıyor.
Annesinin sesiyle, güneşin gülücükleriyle
Uyanmıyor, eskisi gibi, Kosovalı çocuk.
Kana boyanmış bir şehrin acı haykırışlarında
Siyaha boyanmış yüzlere bakarak uyanıyor.
O küçücük masum kalbi yerinden çıkacak sanki.

Ne yaptıysanız öldüremediniz o tertemiz kalbi;
Çirkin yüzünüzle, kanlı ellerinizle
Kirletemediniz.
Barbarlığın yeniden yorumlandığı bir zamanda
Öldüremediniz o tertemiz kalbi;
Öldüremeyeceksiniz.

(Mart 1998)

Ozan Aydın
Ozan Aydın

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com