SEVGİLİYE MEKTUP
Şiirlerim artık ilgilendirmiyor seni, gözlerime bakamıyorsun. Hani anlatamam demiştim ya seni, aslında anlatırım. Anlatırım da, ah bir de yaımda olabilseydin, ellerini tutabilseydim, o zaman tüm içtenliğimle anlatırdım. Ben seni her andığımda bir sigara yakıyorum nedense, sonra dilime şafak türküsü dolanıyor. Bazen de gözlerim doluyor ne yalan söyleyeyim. Seni o kadar benimsedim ki, zoruma da gitmiyor artık bana kızman. Hatta bugün kibrit ağusuyla bileğime başharfini yazdım adının. Sana göstermek için değil. Seni hiç unutmamak için. Hatta her baktığımda gülüşünü hatırlamak için. Eminim artık senin de benim sevgime gerçekten inandığına. Yaşanılası imkansız hayaller kuruyorum belki, ama unutmak gelmiyor bir türlü içimden. Hep biryerimin eksikliğini hissediyorum sen olmayınca. Çok şey de yaşamadık oysa seninle. Hatta sevgili anlamında hiçbirşey. Her gördüğümde seni, benim için döktüğün gözyaşların geliyor aklıma. Bazen de kızıyorum kendime sırf bunun için. Her sanat sokağından geçişimde gözlerim doluyor. Hep aynmı yere takılıp kalıyor gözlerim. Hatta sıramda bile içim rahat değil. Sen olmayınca derslere girmek istemiyorum, sen olmayınca dolaşmak istemiyorum. Hatta sen olmayınca yaşanılası bile yok bu Diyarbekir´in. Çay içmek içimi yakıyor. Sigaramın bile tadı kaçtı artık. Sen olmayınca anlamsız üniversiteli siluetinde yaşamak. Zor değil aslında, hayat çok basit. Basit de bir de kabullendirebilsem kendime daha kolay olacak yaşamak. Tarçın sevdası tadında yaşamak başkadır aşkı. Gözlerim hep seni arıyor biryerlerde. Ah bir de görebilseydim gözerinin cesaretini. Bazen içimden geçmiyor değil vakitsiz ellerini tutmak ve aynı anda gözlerine dalmak. İçimden dicle gibi akmak sonra da fıratıma kavuşmak geliyor. Birimiz dicle oluyoruz birimiz fırat. Ve medeniyetlerin kesiştiği noktada buluşuyoruz. Bileğim acıyor şimdi ama olsun, varolmanın acısı bu. Bazen de yanıyor sevdamın yangını. Var olduğunu bilerek yeni bir güne başlamak umut veriyor acıya rağmen. Ve ben tüm acılara rağmen yaşıyorum. güneş sırf bana inat üstüme douyor sanki. Her gece içiyorum, şafak belirene kadar. Bunun içindir belki de hırçınlığım. İliklerime parmak uçlarıma kadar seviyorum seni. Gözlerim bir an ayrılmayacak senden, hep yanında olacaktır. Gözlerim benden sana emanet. Veda etmek gelmiyor içimden. Bir türlü seni bırakmak gelmiyor içimden. Bazen hiç bırakmak istemiyorum ellerini. Gerçi hiç tutmadım ya, olsun. Yine de yaşamış olmak seninle bazı şeyleri, az da olsa teselli veriyor bana. Vazgeçilmiş zamanlara gidiyorum. Nereye gidebilirim ki sen olmayınca. Öylesine gidiyorum işte. Adı gitmek olsun yeter. Sonunda da sen olabilseydin keşke. Her gidiş yeni bir başlangıçtır unutma. Bir de seni sevdiğimi unutma. Ve yine unutma ki hep seninleyim. Hoşçakal sevdiğim. Hoşçakal Çingenem. Hoşçakal...
partizan kürt

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com