Son mektup

Bir gün yolun düşerse bizim oralara
Uğramadan geçme ne olur..
Biliyorum senin içinde zor olacak
Bütün hatıralar canlanacak..
Ve için acıyacak..
Hüzünlenip ağlayacaksın
Benim gibi..
Acaba yerli yerinde duruyormu..?
Eskisi gibimi herşey..?
El ele oturduğumuz bahçe duvarı
Mektupları koyduğumuz
Elma ağacı..
Hani yağmur yağarken sığındığımız..
Satı teyzenin üzüm asmasıyla sarılı
Kamelyası..
Ha.. birde küçük bir bahçe vardı
Orayada bak..
Bahçenin ortasındaki güllere
Kırmızı,beyaz,pembe güllere
Hani koparırken dikeni elime batmıştı
Sende kızmıştın bana
Bırak koparma diye..
Bende birdaha koparmamıştım..
Biliyorum için acıyacak seninde.
Ama uğramadan geçme ne olur..
Daha dün gibi hatırımda..
Baban evi satıpta gittiğiniz..
Bana gözlerin yaşlı el salladığın
İçimden birşeylerin koptuğu
Hatırladıkça yutkunamadığım..
Daha dün gibi aklımda
Gittin o gidiş gülüm
Aradan yıllar geçti
Seni..Seni hala unutamadım
Ben..Ben gidemiyorum artık oralara
Hani iş güç çoluk çocuk var ya ondan
Biliyorum sende benim gibisin..
Her şey eskisi gibi değil onuda biliyorum
Ama son kez de olsa uğramadan geçme
Sen benim ilk sevdam çocukluk aşkımsın
Seni.Seni unutmak mümkünmü asla...
Sen içimde,yüreğimde daima saklı kalacaksın
Belki sana bu son satırlarım kendine iyibak HOŞÇAKAL GÜLÜM..





ALİ ERDOĞAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com