ÖZLEMLERİN ARMAĞANI
Özlemlerimiz başlarken
kuru yaşamımız
sahte gülümsemelerden
elvedaların haykırdığı
mısralara döndü
o parıldayan mısralarda
nar çiçeklerini
ayva çiçeklerini
elma çiçeklerini kokladık..
güneş yüzümüzde yandı
yanarken,yanıyorken
kucak kucak öpücükler için
otlarla donanan
kimsesiz yollarda ağladık...


Uzaklarda bir okyanusta
yunuslardan haber getiren kuşlardanAğrı dağında kar ve fırtınada
parçalanıp uçuşan taşlardan
selam istedik
güzel yarınlara açılacak kapılardan kilit umduk
ezilirken,büzülürken
özlemlerimizden
nar çiçekleri içinde
ölümü,kara yazıyı duyduk..


güzeldi o yine de mısralar
gözyaşlarımızın lokman ilacı
kalbimizde arzuladığımız umutlar
çiçeklerimizin yanmasıyla
küllerinde kendini arattı bize
şimdi çıldırasıya haykıran elvedalar
ölmeyi bekleyen yüreğimizde ki
son sancı


Bu özlemlerde
doyasıya güldük,doyasıya ağladık
her kuru bir ağacın
bitsin bu sancı diye
dallarına yazmalar bağladık..
Oktay Albayram

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com