esabil...
bir el bin kere boğdu beni
Kızıldeniz´de
bir el gözlerimi aldıkoparttı biri kalbimi
en derin dehlizlere
bir el daldırdı beni
bagırdım ;"nerdesin!"
kör zebaniler uyandı sürükleyip ayaklarımdan
çivilerle söktüler katasımı
ayaklı kayalar davullar çaldı
vurarak başlarını
"hep burdayız,girişte yok çıkışta"
haykırdım; "nerdesin, yok musun?"
ölüler dansa tutuştu
beş bin yıl bagırıştılar;
"ne dirisin ne ölü..."
cehennem ateşi içtim beş ögün
agularla, ateşle yıkandım
lütüfkar parmak şıkladı
herşey toz oldu bir sineğin kanadında
ölüler, zebaniler kayalar
ve bir ses "buradayım, bitti"
beni koyup avucuna,
şevkatiyle bir ananın
yavaşça uzattı ıssız bir kumsala...
adem öztürk mavi cocuk

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com