umut
mezarına giderdim.
baş ucuna oturur duanı ederdim.
duan bittikten sonra ourup senın ile dertleşirdim.
beni duyduğunu düşünür;
akif beni dinledinmi oğlum derdim.
ama sen cevap vermezdin.
bas ucundan kalkıp gelirken
seni evımızde hayal ederdim.
içimde ki ümitle eve koşa koşa gelirdim.
ama her geldiğimde boş bulurum evimizi.
işte ozamn çok üzülüyorum.
ancak ozaman anlıyorum öldüğünü.....

handan bakar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com