DERT YIĞINI
gözlerimde yağmur saklı,ellerim semada.
Yazı yazsam okunmuyor,sözlerimi duyan yok.
Daha yolun başındayken böyle düşmek ne acı,
Ne acı allahım,ne acı kaldır beni.

Bir karanlık yerdeyim,bilmeden yürüyorum.
Herkesin yolu çimenlik,kıpkırmızı halılar,
Benimki diken tarlası;irinlerle beslenmiş.
Yürümek mi,sürünmek mi,nedir halim anlamadım.

Bir kapı mı açılıyor,dönüp baksam kapanmış,
Biri el mi sallıyor,nedir hayalden başka.
Yıllardır bildiğim hakikat,şimdi yalan mı oldu,
Hani gökyüzü,yıldızlar?meydan neden karanlık.

İçime benzin doldurup kibrit atan hangi cani?
Yok mu bana bakıp acıyacak bir çift göz?
Arıyorum arıyorum,siyahta beyazı arıyorum,
Beni bana düşman eden ,kahpeyi arıyorum.

Bir kabir azabıdır,bu çektiğim acılar.
Sülükler beynimi bitirmek üzere.
Göz yaşı dökmek çare değil bilirim.
Bu perişan halime,ölümdür tek çare.

Bir ağlayan çocuk var direğin dibinde,
Şu üzgün adamı görüyor musun?
Ne oldu çocuğum?üzgün adam neyin var?
Dert midir ki sizinkiler,benim dertle kıyasta.

"Ölümü düşünmek işkence" derdim
düne kadar,
Artık şu saatte bana huzur veriyor.
Bir kabustur yaşamak,ölüm vuslat gecesi,
Düşünmek bile bana bir anlık şevk veriyor.
emre dal

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com