SARMAŞIĞIM
Dallı budaklı bir ağaçtım ben.
Sen bana sarılmadan yaşayamayan;
Ellerinden tutmasam yıkılacak,
Sarmaşığım olduğundan haberin olmasın.

Öyle dolaşıp karıştın ki her yanıma;
Bilinmez hangisi senin yaprak, hangi dal benim.
Nefes aldırmadan öyle sardın ki beni,
Ağacın kuruyup gittiğinden haberin olmasın.

Her dalıma budağıma dolan.
Yemyeşil görsün bize bakan.
Canlı bir ağaç sanıp otursunlar gölgeme.
Kupkuru olduğumdan kimsenin haberi olmasın.

Dayanamıyorum artık eziyetine.
Bir gün düşüp devrileceğim.
O zaman benimle sen de öleceksin.
Sarmaşığım böyle giderse,
İkimizi de öldüreceksi

Münir ERSİN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com