SESSiZLIK
Papatyaliydi silahsiz vuruldugum
andi, kanatsiz derin düsdügum.
Belkide tirenin sessiz vagonunda
sessiz bir yola bakdigim andi.

Ayagimi soguk asfalta vurdugum,
bugulu sessli, belkide sicak odalari özledigim kendimi rüzgarli
havalarda buldugum anamsiz gündü.

ANADIM, KARANLIK SESSIZLIK,
SESSIZLIK KARANLIK YAPMISTI BENI.
Jülide Öz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com