hazır değilim
HAZIR DEĞİLİM
Hazır mıydım onu tanımaya?
sewmeye hasrettim, sewilmeye
ama hazır mıydım sewişmelere?
geceler boyu özlemeye, ağlamaya
gündüzleri iple çekmeye
yelkowanla akreple oynayıp, zamanı dize getirmeye
nefes alışınla yetinip,
bir bakışıyla coşmaya...
hadi beni geçtim ama
organlarım hazır mıydı ona?
kalbim hızlı atmaya
damarlarım kanımı zorla zaptetmeye
ciğerlerim onun nefesiyle dolmaya
midem alışık olmadığı kasılmalara
bedenim hazır mıydı sessiz dokunuşlara?
tenim her dokunuşunda yanmaya
gözlerim gözlerine her denk gelişinde kaçmaya
dudaklarım dudaklarının ıslaklığını tatmaya
ellerim kendine yer bulamamaya
wücudum nefesini hissettiğinde titremeye...
peki ya ruhum hazır mıydı bu kadar büyümeye?
içindeki çocuğu gizlemeye
salıncaklar yerine onu istemeye
oyun yerine yaşanan sewişmelere
mutluluk yerine hüzün we özlem yaşamaya...
hazır değildim ona, onu tanıdığımda...
sadece ona değil;
onunla geçecek bir yaşamın hayaline
birbirini kowalayan onsuz saatleri yıllar kabul edip yaşlanmaya
tanımadığım duygularla tanışmaya
hazır değildim ona, bana soran olmasa da...
sorsalar şimdi de hazır değilim ona!
sormadan girdi hayatıma
we biliyorum hazır değilim;
yine hazır olmadığımda hayatımdan çıkmasına!
sormayacak bana,
sessiz sedasız,sorgusuz sualsiz gidecek...
hazır değildim ona
we hazır olmayacağım onsuzluğa...

pınar rüstem

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com