Annem..
Uzaktan sevdiğim annem..
Yılların yorgunlugu yuzune vurmuş
Saclarını yaşlanmadan beyaza bürümüş
Anarken bile yaşadıgın yenıden yılların..
Hep kederli nemli bakma oyle annem
Bakamam gozlerinin icine kacırırım bilirsin yuregimi tuta tuta
Oyle bakma annem düğüm vurma bogazıma derin derin
Ne zaman dogdugunu bilemeyen annem..
Dindiremedin akıttıkları yaşları dinmiyorki hiç
Biz yerine helal etmezken hakkını ..
Sense bitmeyen merhametini sundun her defasında


Annem yalın ayak basıyorum betonlara hala
Anlıyacagın hala akıllanamadı kücük kızın
Hala sırf benim icin sofra kurmuyorum
Yalnız yemek yiyemiyorum annem bıraktıgın gibi
Bi tek sen koyardın onume ya alışmışım dusunmuyorum kendimi
O gidecegim güz günü var ya
Balkonda hıckırarak agladıgını gördüm gelemedım yanına
Gelemedim annem gizlice izledim seni
Sana sevmen icin kendimi pek dokundurmazdım
Sarılıp sana hic aglayamadım aglayamam annem
Bilirsin beni oysa ne cok sevdigimi
Duvar gibi dururum içim aglar
Oysa o güz günü deli gibi agladım boguldum
Sen yine gormedin..
Gormedin yaşımı ve yalnızlıgımı..
Bizi olesiye severdinki annem hala yaptıgın gibi
Cocuk aklımızla bunalırdık kacardık bazen ya
Sen anne olunca anlarsın yavrum derdin
Seni simdi cok iyi anlıyorum annem
Ve bu yuzden daha cok aglıyorum simdi..





GüzdeBirYüz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com