dost denizinin en vefakar insanı
dost denizinde ben bir kayık
sen ise fırtınalı bu denizde sığınacak bir koy
yine fırtınalı bir gündü bu denizde
ama benim limana giriş iznim yoktu daha
ne olacak tı
ya sen beni himaye edecektin
ya da ben fırtınaya yenik düşecektim
tam fırtına kayığı içine alacaktı ki
birden sıcak bir dost sesi duydum
gel diyordu
ve sımsıcak bir dost eli gözüktü
artık fırtınada senin limanına sığınmak için izine gerek yoktu

dost denizinde ben bir balık
sen ise en uçta benim aradığım
yüz yüz bir türlü bulamıyorum seni
nerdesin be mübarek
duymuyor musun sesimi
nefesim kesilmek üzere
ama sen bilmiyorsun son nefesimi
yukarı çıkmak için değil seni bulmak harcayacağımı

bugün yine Cuma,yine karne alacaktık
ama bu cuma farklı bir Cuma
bugün dostlardan ayrılıyordum
yüreğimde bir burukluk
onca sene omuz omuza verdiğim dostlarımdan ayrılıyordum
yüreğim kan ağlıyordu
karneyi alıp ayrılıyordum ki seni gördüm
senin o güzel gözlerin ve dileklerin beni yine alıp götürdü diyardan diyara
senin o güzel dileklerini duyunca
anladım bu ayrılık değil di
sen yine dost denizinde benden yüreğini eksik etmeyeceğini anladım
yüreğine sağlık dost denizinin en vefakar insanı
İYİKİ VARSIN


salih kırışman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com