Yağmur Hüznü


Yağmur benide götür
Aktığın yere karıştıgın toprağa,
Ne olur benide erit
Karın üzerine yağıp onu erittiğin gibi


Yağmur ne tatlı hüzündü gözlerimde
Hep oraya yağar hep oradan akardı.
Ama hiç ulaşamazdı toprağa
Atamazdı kinini yerlere

Engellerdim onu zoraki gülerek
Yağmasını engellerdim dolu dolu?
İşte o kinini hiç bırakamadı
O yağmur hiç yanaklarımdan kopmadı
Kalbime girdi,süzüldü en derin yere
En karanlık, en ücra köşeye


Çıkamadı,büyüdü,büyüdü?
Sel oldu yağmur
Karışamadı toprağa
Yok etti beni şiddetle yağarak
Bütün aşkımı sevgimi sel altında bırakarak??..

Neslihan Köksal

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com