veda
o kaldırımda
oturmuş ağlıyordum yine
yanıma oturdun hüzünle
dirseklerini dayadın dizlerine
başını da kollarının üzerine..
gözlerim kan çanağı
yüzüm yerde
sen görme diye...
"bana bak" dedin
"yüzüme bak"
kaldırıp başımı baktım gözlerine
başını yan yatırmış öyle bakıyordun ki
öyle yaktı ki içimi
"bakma" dedim
"bana böyle bakma, unutamam"
inatla çekmedin gözlerini
sırf unutamayayım diye...
unutamadım ömrüm...
unutamadım...
ne o kaldırımı
ne de baktığında yüreğimi yakan o bakışı
anlamıştım...
ayrılmak istemiyordu gözlerin...
ama aklın önüne geçti tüm hislerinin...

gittin...
gitmeden önce tekrar baktın yüzüme...
gözlerime...
"ağlayınca daha güzel oluyosun" dedin
şimdi görsen beni
ne kadar güzelleştim...
ama ben güzel olmak için akıtmadım onca yaşı,
güzel olmak için akıtmıyorum bu gözyaşlarımı...

gittin...
giderken tek kelime bile etmedin
ben hala olduğum yerdeyim
hafızamdan çıkmıyor gözlerin
aklımdan çıkmıyor o kaldırım
ben kalbimi orda bıraktım...
Şeyma Hekimoğlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com