selviboylum alyazmalım
bir bakıştı yangını yüreğe salan
sonra alev aldı yürek...

´alyazmalım´ dedi ya gönül bir kere
kazıdı
yüreğiyle birlikte sahip olduğu herşeyin üzerine...

yürek yazmış ya ´selviboylum´ diye
ne ana dinledi
ne kardeş
kaçtı yare...
ve masal gibi bir düğün nihayet...

ve gözyaşı...
ve ihanet...

bir anlık öfkeyle çekip gitti yar elin koynuna
inanamadı ´alyazmalı´ duyduklarına
ama doğruydu
sevdiği başka bir kadınla
o ise oğluyla bir başına...

ve bir el açtı ona evinin,
yüreğinin kapısını...
büyüdü oğlu...
kapıya dayandı, yüreğini kavuran,
ateşe atan...
içi yansa da
ölse de aşkından
"sevgi emekti"
oğlu kime "baba" dediyse
ayakları ona gitti
yüreğiyse hala olduğu yerdeydi...
Şeyma Hekimoğlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com