BİR DÜŞ ARDINDA KALDI ARMENON
bir düş ardında kaldı armenon hıçkırıklarla,
agladı yürek gök kubbeden boşalan bir yağmur gibi,
durduramadı zamanı munzur üstünde,
kaybolan dürtülerinie inat,
durduramadı.
başını munzura yasladı, hıçkırıkalra boğuldu,mikail gibi,hasan hayri gibi vede seyit rıza gibi,
vuslatı yakamadı gece karanlığı çöken munzurda,
düştü yakasından deli bir poyraz gibi ovaya,aşkale´ye kemah erzuruma,
çıkamadı yakasından kaydığı munzura,
baka kaldı aşkalede aya,kemahtaki yıldıza erzurumdaki kap karanlık geceye,
baka kaldı .
konuştu gecenin tipisinde kar ile,
anlattı gülün kokusunu, çimenin yeşilini, armenonun güzelliğini bir soluk arasında. munzurun öte yakasında gün tan vakti yaklaştığında,
gün ışığına el uzatıp tekrar tırmandı munzura,
kuşlar kanatlarıyla kol kanat gerdi,
yorgunluğuna,
hep bir adım daha munzura doğru ileri,
çıktı,
sabah oldu aykaranlık gecenin ardı,
munzurun tepesinde gün bir başka gülmüştü öte tarafa,
armenona,
hıçkırıkları gecede kaldı,
baktı kalan ´a,hozat´,karaca (armenon toprakları) a,kan revan içindeydi,
inemedi armenona el uzatamadı.
utancı dünkü gecede kalmıştı.....
özgür tan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com