SEN GİDİNCE
mevsimlerin tadı yok
hayat eskisi gibi gülmüyor yüzüme
kimse sen gibi bakmıyor gözlerime
sen gidince anladım sensiz yapamayacağımı...
ilk günler gitsin dedim eşe dosta
ama yüreğim hep yasta
biliyormusun
hiç dinmedi gönlümün sızısı
hep son sabahları yaşıyorum
her güne savaştan çıkar gibi çıkıyorum...
mutluluğum umudum neyim varsa senmişsin meğer benim
affet beni gülüm çok geç anladım..
meğer ben seni ne çok severmişim
ağlıyor gözlerim ellerim yokluğuna tutsak
duygularım müebbette düşlerim kaçak
bu dört duvar bana mezar olacak
hangi gül dalının ardına saklandı isen dön neolur
bak pişmanım ben şimdi
kendime düşmanım
ben anladım sen gidince sensiz olmayacağını
yüreğimin yerinde durmayacağını
bilemedim affet senin gözlerinin böyle ıslanacağını
sen gidince anladım çaresizliğimi


Adil Onur yıldrım

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com