Kendime Söz Verdim...
Şu koca evrende bir yalnız benmiyim,
Benmiyim bir!
Şu başımı avuçlarıma alıp,
Sonsuz da bir yerlere, tek dalıp giden.
Benmiyim bir!
İçim içim sızlayıp, oflayan.
Her dafasında, elindeki sigarayı dahada bi dertli içine çeken!

Bilmiyorum!?
Artık neyin doğru, neyin yanlış olduğunu bilmiyorum.
Her defasın da yeni ümitlerle sarılmışken hayata,
Sırtlayıp dünyanın gamını kederini, yola düşmekten yoruldum.
Bir gamsız benmişim gibi,
Takmadan dünyanın derdini tasasını, neşeli çocuk gibi durmaktan yoruldum...

Hep mücadelem de yalnız kalmak koyuyor artık,
Hep inanıp hayal kırıklığına uğramak,
Bir adım atana, bin adım atıp,
Attığım adımların bataklığa sürüklemesinden,
Hep yalnız kalmaktan, yalnız bırakılmaktan yoruldum...

Aşk, Sevda, Sevgili...
Bunlar sözden ibaret, güzel sözler sanki!
Bir banamı yakışmaz bu sözler,
Bir banamı yakışmaz bu duyguları taşımak...

Sevmek bu!
Sevmek koca bir yürek,
Olmazı olmaz etmek değilmi?
Sevmek canını dişine takıp,
Beraberce mücadele etmek değilmi!
Söyle şimdi bir banamı çok,
Bir bendemi kabahat...

Dost, Arkadaş, Sevgili...
Sevgiliden dost olurmu söyle!?
Sevdiğinden arkadaş olurmu söyle!?
Bu nasıl bir çelişki!

Zamanın acımasızlığında herşey biterken,
Banada arkasından sadece el sallamak kaldı,
Bana ardından bakıp, Yaşlanmış gözlerle yumruklarını sıkmak kaldı,
Erkekler ağlamaz derlerya hani!
Yalan...
Erkek adamdır asıl ağlayan...

Off offfff...
Yüreğim ne kadar sızlasada,
Bu acı ne kadar içimi parçalada,
Bitti...

Bunu değiştirmeye imkan yok,
Geçmişi değiştirmeğe imkan yok,
Ben yine karanlık odamda beyaz duvarı süzerken,
Ellerim başıma yaslı.
Dertli dertli bir sigara daha içiyorum,
Hayallerim olsa da ziyan,
Umudum olsa da yalan,
Kendime söz veriyorum...
Daha iyisi için mücadelem bitmedi!
Bitmedi!
Söz Veriyorum...
İbrahim ENGİN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com