Efkar...
"Biz bu sonbaharda buluşacaktık,
Bahar geldi geçti sen gelmez oldun,
Taşlara mı döndü kalbin gelmedin,
Aylar geldi geçti sen gelmez oldun.."

Off Offf...
Yüreğim daralıyor nedensiz,
Aşktanmıdır, Sevdadan mı!
Yoksa bu hayatın derdinden kederinden mi!?
Efkarlı müziğin, başka diyarlara götüren nakaratından mı yoksa!?.

Zaten hiç birinde şansım olmadı ki!
Sevdikde ne oldu!?
Sevildikte ne oldu!?
Dünya zaten hep kahpe,
Dertsiz, kedersiz mi oldu!..

Sevgili dediğin en zor anda bırakmadı mı sanki!
En muhtaç olduğun,
En ihtiyaç duyduğun,
Tesellisi ve varlığına ihtiyaçken bırakmadımı!?.

Dost bildiklerin menfaat gözetmedi mi!
Varlığında yanındayken,
Darlığında seni satmadı mı!..
Aradığında bir derttaş, bir sırdaş, yüz üstü koymadımı!?.

Hayat kahpe işte!
Seni hep olmayacak kişilerle muhattap etmedi mi!?
Sevilmiyecek kişileri sevmeni,
Değer verilmeyecek kişilere değer vermeni sağlamadı mı!?.

Neyse!
Ne yapsak çaresiz,
Dertli gelmişiz, derli gideceğiz...
Bu koca evrenin, küçük dünyasında,
Bu sonsuz semanın, daracık ucunda,
Bu masmavi deryanın, siyahlığında,
Yine bu sözlerle efkarlanıp,
Yine bu sözlerle dertliyim...

"Demiştin kapına gelirim diye,
Kulağım kapıda ses vermez oldun,
Boş yere mi yeimin ettik ikimiz,
Kuşlar yuva kurdu sen gelmez oldun..."
İbrahim ENGİN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com