ölümün beni çağırdığı anda
ölümün beni çağırdığı anda
silahı şakağıma dayadığımda.
ölümün soğuk nefesi parmağımın ucunda,
beynimden geçen saatli bombanın patlamasını bekliyor.
tetik,cezm ezilir ve paslanmış kurşun şakağımda patlar,
buz gibi olan kurşun,bir anda,
alev kırmızısı kana bulanmış,lav sıcaklığında kafamda
bu kurtuluş mu,yoksa daha büyük bir cezamı
kalanlar için yeni bir başlangıç mı.
hayatın altında ezilmemek için savaşmak mı.
vazgeçmek mi,ölümün kolarına teslim olmak mı.
karar vermek mi zor.....


ulvi erol

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com