Sancı bu içimdeki yalnız sancı.
Bir mucizeydi belki anlattıkların
Ya da benim aradığım bir mucize
Ne kadar da çok şey istemişim aslında
Derdine dert katacak kadar
Ve bu kaçmana.
Özümdü sevmek koklamak
Bir nihavent makamıydı gözlerimizdeki ışıltı.
Açtık ikimizde bu duygulu melodilere
Ya dinleyemedik içten ya da çalan yanlış çaldı.

Buz dağının görünen yüzüymüş meğer benim gördüğüm
Köklerin derindeymiş aslında
Kızmadım kızamam sana
Suç senin değil biliyorum
Kapalı kapılar ardında yatanlarda

İstesek yaşayabilirdik sevmeyi
Görünen yanımızla değil görünmeyen köklerimizle
Bir barışa bilseydik keşke hayatla.
Korku sarmış içimizi bir kere ne yapalım
Belki de teğet geçiyoruz her şeye
Gökkuşağının renkleriyken içimiz
Korku bize siyahı sevdir di ne yapalım

Uzun yollar kat etmişiz belli halimizden
En kötü anımızda bile bir an arıyoruz
Tam kelimeye nokta koyacakken
Fosilleşmiş aşklar geliyor aklımıza korkuyoruz.

Bir melek kanadında dünyayı gezdik
Hem de aklımız alamayacak bir kısa zamanda
Hiç kötü bir şeye rastlamadık düşlerde
Bulutlardan seyrettik dünyayı
Dünyada bizi elbette
Gıptayla seyretti bizi ağlamaklıydı farkındayım
O bile unutmuş güzellikleri biz hatırlattık farkında mısın?


Olimpus.?un sakinleri seyretmişler
Cam bir küreden yaşadıklarımızı
Bir anlamı olmalı diyerek avuçlarımıza imza atmışlar
Onlar bile görmüş içimizdeki yangını.

Güneşleri sığdırmışlar içimize
Hem de yüzlerce
Bir bardak su bile söndürürdü belki bu ateşi
Bir tebessüm bir gülüş bir güzel söz belki
Hatta en yalnız kaldığımızdaki yalnızlığımız
Kadehimizdeki son yudum belki
Veremedik bir birimize sadece körükledik belki


Hep gemileri seyrettik
Hep o gemilerden gelenleri
Bir de gelmenin dönmenin sevincini seyrederdik
Ama hiç düşünmedik o gemilerle gidenleri.


Sonbaharın sıcaklığıydı bizi hayata döndüren
Bir kenar büfede yediğimiz soğuk tost acımsı şalgam
Belki görmedik ya da görmek istemedik
Aslında dünya görsün istiyorduk
Geçenler çocuklar yaşlılar en içten âşıklar
Bize de bir dal uzandı tutunmaya görün diyorduk
Ellerimiz kelepçe ya görmedik ya da görmek istemedik.

Çaldık bildik ama unuttuğumuz duyguları birbirimizden
Belki daha çoktu alıp vermek istediklerimiz
Belki her şeyimizi vermek istedik
Ya veremedik ya da alamadık ikimiz.

Ya dolunun dolu olduğu yandaydık
Ya da hiçbir zaman dolmayan boş da
Çelişkilerle doluyduk dolu dolar mı boş boşalır mı diye
Neden olmasın biz aşklaşmayı seçtik neden olmasın
Biz uğruna ölmeyi değil
Biz uğrunda ölümsüzlüğü seçtik
Ama ne ölmeyi becerdik nede ölümsüzlüğü.

Çocuk resimlerinin âşıklarıydık
Çöp adam ve çöp kadın
En temiz kalplerin en küçük ellerin kahramanlarıydık biz
Ya çöp olamadık ya da âşık.

Bir anda kabuk olmuştuk
En derin kanamalı yaramızda
Durdurmuştuk kısa bir zamanda olsa kanı
Düşündük kapanmaz dediğimiz yaralarımızı
Nasıl oldu da kapandı unutmuşuz damarlarımızda dolaşmasını
Nerden de bilirdik ikimizde
Kapatırken başka bir yara açtığımızı.

Balıkların bile unutamadığı bir sevgiydi içimizdeki
Bebeklerin meme sevgisiydi
Yunusun tanrı sevgisiydi belki de
Sancı bu içimizdeki yalnız sancı?

Saat:01.39 11.11.2005
Oğuzhan ÇETİNKAYA

Oğuzhan Çetinkaya

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com