Nilüfer ve Hasretim
´´-Zerafetin eşsiz! ´´ der. Hüzün yatar pusuya.
Kudretin kalemininden, çizilmişsin nilüfer.
Yıldızların vurduğu durgun karanlık suya,
Yapraklara taç olup dizilmişsin nilüfer.

Gizemine vurulmuş, rüzgar suskundur belli.
Perde perde yükselen, göl üstünde buğunun.
Hüzün düşmüş kalbine, kim sunar bir teselli?
Daha güzelsin diye, boynu bükük kuğunun.

Her nazınla göz kırptın, sana söz keseninle.
Gökyüzünden Ülker´in bir afeti karıştı...(*)
Aksederken gölüne, bilir misin seninle?
Suya düşen hilâlin, zerafeti yarıştı!

Sana kavuşsun diye, düşürürken yaprağı,
Salkım söğüt eğilmiş, göle sinmiş hüzün var.
Gökyüzünde kandiller bekliyorken şafağı,
Uykusuz gözlerimde, hâlâ senin yüzün var.

Sirius dedikleri, yıdızların ecesi...(**)
Daha güzelsin diye, düşüvermiş tasana.
Yara almış kalbimin çözümsüz bilmecesi;
Şükran düşer dilimden yarama tuz basana!

♥ ♥ ♥

Hicran rüzgârı eser, Dünya´nın bir ucundan.
Önüne katmış beni, zamanı ve yeri mi?
Sımsıkı kenetlenmiş feleğin avucundan;
Hangi kuvvet çıkarır, Mühürlü kaderimi?

Hasret çelikkten küre, kırılmıyor paresiz.
Hışım ile gelirken benim bağrıma düştü.
Gitme diye yakaran dilim artık çaresiz,
Sönmez sevda alevi bedenime üşüştü.

Sensiz geçen her günüm, dönüşürken asıra
Ferhat´ın sesi geldi, geri gelmez çağlardan....(**)
Haberin var mı senin, ardından sıra sıra,
Sen giderken yıkılıp, dümdüz olan dağlardan?

Lokman´dan merhem gelse şifa vermez yarama
Kaderimin ördüğü yorumsuz ağa düştüm.
´´-Geri dönmez dediler, sen de artık arama! ´´
Kaf Dağı´nın ötesi... Daha uzağa düştüm.

Kaderin kaleminden kaybedilen savaşa,
Yenilginin neferi, karışmıyor nilüfer!
Kalem düşer elimden, sevda gelince başa;
Hicran ateşi ile, yarışmıyor nilüfer!
Neden kalbimle aklım, barışmıyor nilüfer?

İrfan YILMAZ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com