Hayalin ve Sen

Dün gece hayalinden, gönlüme düştü sızın.
Hasretin gelen oku, şu sinemi delendi!
Gecenin yarısında, düşünürken ansızın;
Sana hasret gözlere, hayalin perdelendi.

Öyle gülümsedin ki, Bin çiçek birden açtı.
Yakut dudağa gizli, inci dişler ile sen.
Hasretin zindanında, geceme ışık saçtı.
Şafakların nuruydun, yine nefesler kesen.

Geçmişten seda sundu hüzünlenen şarkımız.
Hayalinle göz göze gelirken dedim:´´- Dinle,
Leyla ile mecnundan Kalmadı bir farkımız!´´
Aynı seninle gibi, konuştum hayalinle:

´´-Düştüğüm sevdaya bak, sözlerime inan ki
Neden hiç çıkılmıyor, sevdan ummandan derin.´´
Gözlerimin içinden ruhumu erdin sanki,
Billûr gibi sesinle, dedin: ´´-Böyle kaderin!´´

Ateşlenen şu başım, kalbime suçu verdi?
Düşlerin güzel süsü, gönüllerin gelini...
İlk adımı atarken hayalin uçuverdi.
Yine sensiz kalmakla, ödedim bedelini.

Hicran düşen her gönül, hasret günleri sayar.
Umudun fidesini, toprağa mı geç ektim?
´´-Neden kurudu?´´ Diye, suçu bende bulma yâr,
Kaybolmasa hayalin şunu söyleyecektim:

´´-Güvercinler konmuyor, başı artık ıssızmış.
Kalmamış oluğunda, bir damla su, hatta nem...
Vedasız gittin diye, küsüp toprağa sızmış;
Hani çeşmemiz vardı... O kurumuş birtanem!´´

Çile umut tahtında, acımasız zamandı.
Kaderin pençesinden düştüm ecel terine,
Hayal deyip geçme sen, aslından da yamandı.
Ruhum eleme düştü, beterin beterine!

Sen, umudun son mumu... Damla damla erime!
Kirlenmiş hatıran var, gözyaşımla paklanan.
Hayalin uçtu diye hüzünlü gözlerime,
Senin resmini buldum, gizli gizli saklanan.

Benim ve senin için hiç gelmeyen yarından,
Alevin damlaları, gözlerime üşüştü.
Tutamadım birtanem. Taşarak pınarından;
Gözbebeği üstüne... Senin resmine düştü.
İki alev damlası, gözlerini öpmüştü!...

İrfan YILMAZ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com