Özledim..
yaz başlarının bahçelerinde
çalıçırpıdan oyun evimizi..
mahsustan Türkan Şoray..
Yılmaz Güney bakışlı
çocukluk gözlerimizi
özledim...

dudak kenarında benler..
yapay etek kabarıklığında
çubuktan göğüslerin yapıldığı
güzellikte poz verdiğimiz
kalkık topuklu ayaklarımızı
özledim...

kerpiçten ev görüntüleri..
komşu kadın bakraçlarında
çeşme başı sohbetlerini...
asma altı çay molalarında
annemin gülüşlerini
özledim..

arabeks türküler....
camdan cama ulaşırken
sevmelerin gizli anlatıldığı...
mahçup bakışların
perde arkası sevincini
özledim..

bir kilim bir de komodin.
iki de divan çaput yataklı..
tahta sedir ot yastıklı.
duvarda raf, bakır tabaklı..
iki göz ev ..saç sobalı...
babamın vardiyalı uykularını
özledim......

gelinlikle çıktığım ele gidişte
sarılıp ağladığım abi döşünün.
sıcaklığındaki güvende
ardımda bıraktığım
sevgilerin el sallayışını
özledim.....


özledim...ahhhhhh....özledim..
oysa özlemeyi hiç istemedim....


2006Gülden Işık

şimdi olmayanlara özlemden yazıldı...


Gülden Işık

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com