sen giderken
SEN GİDERKEN

Bir başka âleme çekildim sanki.
Bira başka insanların içindeydim.
Havanın tadı bile umutsuz kokuyordu.

Garip bir halde: yaşamla ölüm arasında
Sıkışıp kalmıştım.
Hiçbir yöne kaçamıyordum.
Aradaydım, zordaydım, anlayacağın
Ortasındaydım boşluğun.
İfadesi yüzümde iz bıraktı; yorulmuşluğumun.
Gündüzleri gecelerden ayırmak ne fayda
Gündüzümde kararmıştı geceye bulaşıp.

Giderken üzerinde olduğun binek
Zalim bir babayı andırıyordu.
Her saniye aramızı, mesafeyi açıyordu.
Gitmiş miydin acaba?
Ulaşmış mıydın benden en uzağa?
Kim bilir belki de dönecektin
Belki de yanımdaydın
Tek bildiğim gitmekte olduğun,
Rüzgârı da peşinde sürüklemekte olduğundu.

Diyemiycem bir yaz baharının gün batımıydı.
Çünkü sen giderken
Yazım da baharım da kışa haber salmıştı.

Ve şimdi sen giderken üşüyordum ben.
Donuk ellerimin titremeye mecali kalmamıştı.
Sevmiştim ya?
Yine de umudum kırılmamıştı!

Ta ki o güne kadar.
Geleceğinin haberini alana kadar
Ama söylememiştiler
Beyaz bir elbiseyle bir cenaze eskortunun etrafına
Gözyaşlarına boğulmuş insanlarla döneceğini.

Yani gelirken sonsuza dek gitmiştin.
Seni beklerken?
Anladım ki yine bekleyeceğim.


Ta ki bende gidene kadar!


gaip ulas

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com