VASİYET
Zamansızlık pusudaydı
Gözlerim hep sıladaydı
Ayrılık vaktinden bir gün
Ölüm beni sarpa sardı

Öleceksem bu gün değil
Ben yarın ölmeliyim
Dostlar ile vedalaşıp da
Ben kefenimi giymeliyim

Güzelce yıkayın beni
İpek kefenle sarın beni
Saçlarımı tarayıp da
Öylece gömün beni

Vasiyettir bu dostlarım
Benden acılarla sizlere
Ne olur söyleyin yarime
Onu çok-çok sevdiğimi

Yıllarca onu bekleyip
Güzel günler düşlediğimi
Varlığının yokluğuyla bedenimi
Onlarca kez yakıp kül ettiğini

Ben yarın öleceğim
Yarim öleceğimi bilsin
Bir kez mezarıma gelip de
Yalan da olsa sevdiğini söylesin

Karanlıklar basmadan
Bu kentin mezarlığına
Kuşlar cıvıl-cıvıl öterken
Gömün beni mezarıma

Sevdiğim alnımdan öpüp
Mezarıma beni koysa
Dostlar suskunklukla kaplı
Sonkez yüzüme baksa
eren kapu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com