YALNIZLIK TRENİNDE YAPAYALNIZ
Yalnızlık trenine ilk bindiğimde pespembe idi etraf
Hızlanmaya başladıkça kararıyordu
Son durak yalnızlık,yakıt umut
Makinistimiz ise özgüven idi
Yakıt azaldıkça yalnızlığa giden yol kısalıyordu
Bir kaç saat sonra içecek ve yiyecekler geldi
Yemek özlem içecek ise aşk şarabıydı
Şarap o kadar tatlıydı ki
Kendimi alamıyordumiçmekten
Sarhoş oldum , uyuya kalmışım
Uyandığımda bayağı yol almıştık
Pespembe tren zifiri karanlığa bürünmüştü
Makinisti aradım bulamadım
Trende kimse yoktu makinist bile
Kısacası yalnızlık treninde yapayalnızım
Ama ya tren? Nasıl bu kadar hızla ilerliyordu ?
Daha sonra anladım ki
Yalnızlık durağına giden en hızlı makinist
Özgüven eksikliğiymiş.
Kürşad ÇEKİCİ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com