gitmem gerek
gitmem gerek bu şehirden
gitmem gerek arkama bakmadan
gitmem gerek
düşüncelerimi çıkmaza sokan bu şehirden
ilk zamanlar ya ben masumdum
yada bu şehir
ilk zamanlar
bulutlar üstünde uçardı bu fakir
şimdi neden
bu hayat oldu bana zehir
gitmem gerek
beni benden çeken bu şehirden
bir daha ayak basmamak üzere
koşarak uzaklaşmam lazım
bu şehirden
gitmem gerek
acı hatıralar bırakan bu şehirden
toprağına taşına,suyuna,denizine
dağına ormanına son defa bakmadan
ayrılmam gerek elveda demeden
gitmem gerek
gitmem gerek bu şehirden
gitmem gerek
yillarımı benden çalan bu şehirden
ortalık daha ağarmadan
gitmem gerek bu şehirden
insanlar uykudayken
kuşlar yuvasındayken
gözgözü görmezken
gitmem gerek bu şehirden
şakıyan bülbül sesiyle
gitmem gerek bu şehirden
yağan yağmurla beraber
gitmem gerek bu şehirden
gitmem gerek
gözlerime yaşlar dolduran bu şehirden
gitmem gerek
beni çaresiz bırakan bu şehirden
gitmem gerek
kaderime yeni bir sayfa açan
bu şehirden
bilinmez bir istikamete doğru
gitmem gerek bu şehirden
hazan mevsimi gelmeden
gitmem gerek bu şehirden
yarın benim için çok geç bir gün
illa ki bu sabah
gitmem gerek bu şehirden
gitmem gerek bu büyük şehirden
mustafa akça

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com