HÂLÂ
En zifir akşamların tek parıltısıydın
İnadına karanlık dileyen yüreğimde
Sen ekmeğe sarılışıydın
Bir yoksulun
Ben ise ölüm orucu tutuyordum
Sana dair
Sen bir eylül sabahı
Hazirana özlemdin İstanbul da
Ben ise kışı bekliyordum umutsuzca
Ne yana baksam gördüklerim sendin parça parça
Bu yüzden vazgeçtim gözlerimden
Bilmiyordum nefes aldıkça seni hissedeceğimi
Viran yüreğimin içerisinde
Yıkıntılar arasında
Bir bütünsün hala

Çağlar Doğu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com