KARDAN KADIN
Kışın soğuğunda rastladım,
Kömür gözlerin
Nezle olmuş kırmızı burnun,
Daima gülen bir ağzın vardı...

Üşüme diye atkımı sardım boynuna,
Bir çiçek taktım saçlarına,
Ölüm gibi ani geldin
Aşık kadar aşık oldum.!

ne kadar da güzeldin şubatta.

Tam sevinirken güneş açtı diye,
Atkımı tutamadı daracık omuzların
Önce kömür gözlerin düştü yere,
sonra burnun ve ağzın,

Sade bir çiçek kaldı yerde!
KARDAN KADIN
Kendi bahçemde yaptığım
Kendi ruhumu kattığım;
KARDAN KADIN
Ufacık dünyam da ne aradın?
bahadir kaplan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com