Kandırmışım!
Kandırmışım herkesi, en çokta beni.
Öylesine kanmışımki;
Bir ömür geçirmişim, kendi yalanımla.
Gerçekleri görmezden gelip, hayatı ertelediğim gibi...

İşte farkındayım;
Hayat kitabında mürekkebin bittiği son satırımda,
İşte, Nokta.
Sanki şairin unuttuğu satırları...

Merak edip sorulur mu acaba, neden-nasıl?
İşte bu sorunun cevabıda son satırlarımda;

Her sabah başlarken hayat, yine yalan rüzgarında,
Bazen istekli, bazen isteksiz günaydınlarımda,
Sorularıma hiç alamadığım cevaplarda,
Ufak bir umutla kurguladığım, gerçekleşmeyen hayallerimde,
Size, hiç anlatamadığım benliğimde,
Gösteremediğim sevgimde,
Duyduğum nefrette,
Dışa vuramadığım samimiyetimde,
Anneme söyleyemediğim sevgi sözcüklerinde
ve
Hiç olmayan sevgililerde.

Aslında hiç yaşamamışım sanki...
Bazen, düşünüyorumda;
Hayat bir film seti ve siz oyuncularısınız,
Bazen güldüren, bazen ağlatan, bazen hatırlatan, bazen ubutturan...
Ben ise o filmde kaybolmuş başrol...
Kandırmışım affedin!!!

a*gardiyan _saqopakajmer_

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com