Kalbim
Bütün lambalarini yak evinin,
Ve bütün perdelerini aç,
Ve bekle gelmeyecek sevgiliyi.
Bütün ihtimalleri sonuna kadar kullan,
Umutsuz harflerle umutlu tümceler kur,
Ve yasamak gibi anla her seyi.
Biraz da kendini anla.

Kalbim;
Sana kanamak yakisir...

Mazideki anilar kadardir göz yaslari,
Ve hatiralar kadardir kan damlalari,
Bir gün kanamaz,aglamaz olursun.
Belki de yorgunlugunla unutursun...

Kalbim;
Vazgeç bu sevdadan,
Kendinden geçmeden...

Seven aglatir mi sevdigini?
Ama seven de sendin,aglayan da.
Hasret ilmegi dolandiginda boynuna,
An ve an kanayan da,
Onu isteyende sendin son arzunda...

EMRE KILIÇ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com