Bir yudum hayat

Havası hiç belli olmazdı bizim oraların
Bir bakmışsın güneş yakar insanı,bir bakmışsın yağmurda ıslanırsın.
En güzel de sonbaharda olurdu bizim oralar.
Ağaçların kurumuş yaprakları serilirdi harmana.
Yollar boyu kurumuş kavak ağaçları sıralanırdı
Birde çocuk olmak güzeldi.
Kötülük geçmezdi aklımızdan
Sadece bir yudum hayat umardık
Akşamlara kadar hayvanlarımızla dağ bayır dolaşırdık.
Ahhh ahhhh! ! Ne güzeldi.
Birde okulumuz vardı köy meydanında.
Ufak tefekti ama seviyordum.
Köyün bütün yolları onun önünde kesişirdi.
Şehre giden yol bile oradan geçiyordu.
Kışın diğer mahallelerden gelenler zorlanırdı.
Kışı soğuk olur bizim oraların
.Allah tan bizim ev yakındı okula
.Hemencecik giderdik okulumuza.
Bazen yollamazdı babam beni okula
-Hayvanlar ne olacak bugün? derdi
Bende ağlardım.
Annem kendisi bakardı hayvanlara beni okula gönderirdi
.Koşa koşa gider yolda kardeşimden önlüğü alırdım.
O sabah gidiyordu okula ben öğlen.
Anneme yardım edeceğim diye okuldan eve koşa koşa dönerdim.
Beş on dakika evin orta yerine kurulu olan güzine de ısınıp başlardım yardıma.
Önce hayvanlar için bir kazan yal hazırlardım.
Onlar yalı yerken bende süt sağardım.
Bir güzel olurdu ki ayranı peyniri.
Evimizin alt tarafına doğru uzanırdı tarlamız.
Yemyeşil olurdu
.Ekmeğimiz aşımızdı tarlamız.
Her bir köşesinde ayrı bir nimet vardı.
Sevmek ne demek bilmezdik sözü geçse utanırdık.
Bir gün istemeye geldiler beni. Yaşım on üç
Babam sormadan verdi beni
Hem sorsa da karşı gelemem ki
Hemen oldu nişanım
On beşim de oldum gelin
Birde kaynanam vardı hiç sormayın
Eşimin üvey anası
Evde olmazdı en ufak bir gülümseme
Kötü davranırdı kaynanam bana
Eşimde hiç savunmazdı beni
Oda korkardı babasından
Annesini kaybetmenin acısıydı belki
Asık suratının sebebi derdim
Yıllar geçti o asık suratı hiç düzelmedi
Ben sadece bir yudum hayat ummuştum oysa
?????.

Bünyamin Demirci




BÜNYAMİN DEMİRCİ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com